δυνάστης, ο
Ηγεμόνας μιας εδαφικής επικράτειας. Στο περσικό κράτος είχε την υποχρέωση να συλλέγει για λογαριασμό του Πέρση βασιλιά τους φόρους της διοικητικής του περιφέρειας και να παρέχει ένα στρατιωτικό σώμα στον περσικό στρατό όποτε ήταν απαραίτητο. Σε αντάλλαγμα είχε μεγάλο βαθμό αυτονομίας, σε σημείο ώστε ο ισχυρός δυνάστης να θεωρείται βασιλιάς. Σε αρκετές περιπτώσεις η δυναστεία αποκτούσε κληρονομικό χαρακτήρα.

σατράπης, ο
Ο τίτλος είχε την έννοια του αντιπροσώπου του Πέρση βασιλιά και στην περσική γλώσσα χρησιμοποιούνταν ευρύτατα. Στους αρχαίους συγγραφείς ο όρος προσδιορίζει συνήθως έναν αξιωματούχο του περσικού κράτους που έχει την ανώτατη πολιτική και στρατιωτική εξουσία στη διοικητική του περιφέρεια, τη σατραπεία. Στα Ελληνιστικά χρόνια ο Μέγας Αλέξανδρος εισήγαγε το θεσμό στην οργάνωση της αυτοκρατορίας του στην Ανατολή. Τη Ρωμαϊκή περίοδο με τον ίδιο όρο δηλώνεται το κληρονομικό αξίωμα του Aρμένιου ευγενή, κυβερνήτη αρμενικού κλίματος (καντόνι, ιστορικογεωγραφική ενότητα), που στις αρμενικές περιοχές εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ασκούσε περιορισμένη εξουσία υπό την επικυριαρχία του Ρωμαίου αυτοκράτορα.